W ramach 36. Jesieni z Bluesem zapraszamy na koncert
Willie Mae Unit
Marek McCarron Motyka
21 listopada 2021, godz. 13:00
Klub Fama, ul. Legionowa 5
bilet: 25 zł – w kasach kina Forum i Centrum im. Ludwika Zamenhofa oraz na stronie bilety.bok.bialystok.pl
Szczegółowe informacje o sprzedaży biletów
Willie Mae Unit
Akustyczne trio, tworzone przez muzyków o różnych doświadczeniach i różnej muzycznej wrażliwości, dla których wspólnym mianownikiem jest amerykański folk. Akustyczna gitara fingerpicking i silny, bliski estetyce przedwojennych mistrzów bluesa śpiew współgra tu z wirtuozerską harmonijką ustną, a całości dopełniają gitary rezofoniczne w technikach slide i lap-style. Trio nawiązuje do twórczości bardzo różnych i niekoniecznie bluesowych mistrzów, takich jak: Ben Harper, Jerry Douglas, Tim O’Brien, Mississippi John Hurt, Robert Johnson, Doc Watson, Keb Mo’. Jego debiutancką płytę, „Pampę”, czytelnicy „Twojego Bluesa” uznali za płytę roku 2018.
Mimo, że członkowie Willie Mae Unit pochodzą z różnych miast i na co dzień związani są także z innymi projektami muzycznymi, trio zagrało już na największych polskich festiwalach, takich jak m.in. Rawa Blues Festival, Suwałki Blues Festival, Olsztyńskie Noce Bluesowe, Warsaw Blues Night.
Warto wspomnieć, że nazwa zespołu nawiązuje do imienia wielkiej miłości ikony bluesa Roberta Johnsona, którą artysta przywołał w pieśni „Love in Vain” (1937) i – co ciekawe – sama Willie Mae usłyszała ten utwór dopiero w latach 80.
Skład zespołu:
Wojtek Hamkało – gitara akustyczna, wokal
Jędrzej Kubiak – gitary rezofoniczne (dobro), bandżo, gitara hawajska
Romek Badeński – harmonijka ustna
Wojtek Hamkało – zafascynowany bluesem akustycznym zaczynał w latach 90. jako pianista bydgoskiego zespołu Green Grass. W 2004 roku założył akustyczny Yellow Cab, zaczął też współpracę z zespołem Blue Sounds, którego gitarzystą jest do dziś. W 2010 roku z gitarzystą Jackiem Piotrowskim współtworzył zespół Fanny Kaplan (elektryczny blues z domieszką funky), współpracował także z włocławską formacją My Band (jazz, jazz-rock). W 2012 roku powrócił do akustycznego grania w Willie Mae Unit.
Jędrzej Kubiak – laureat większości bluesowych festiwali w kraju. Jako pierwszy Polak zagrał na legendarnym już Dobrofest w słowackiej Trnavie i na jego dzisiejszym odpowiedniku, Amistar Resofest w Czechach. Gra na gitarach rezofonicznych technikami: fingerpicking, slide i lap-style. Wykłada na warsztatach gitarowych i pisze o gitarze dobro. Z jego publikacji korzystają setki muzyków pragnących dowiedzieć się więcej o tym nietypowym instrumencie. Występuje solo oraz w projektach muzycznych spod znaku amerykańskiego folku, bluesa i bluegrassu. Jego solowa płyta „Shortsighted” (2011) została doskonale przyjęta przez krytykę.
Romek Badeński – laureat konkursu harmonijki na Festiwalu Harmonijki Ustnej Harmonica Bridge Bydgoszcz–Toruń 2006 oraz – z zespołem The Moongang – laureat konkursu zespołów na Festiwalu Muzycznym im. Ryśka Riedla w Chorzowie (2010). Regularnie w czołówce ankiety Blues Top pisma „Twój Blues” w kategorii Harmonijka Roku. Jego nagrania trafiły na płyty z utworami czołowych polskich wykonawców bluesowych („Antologia Polskiego Bluesa”, „Czarodzieje Harmonijki”). Występował na większości festiwali bluesowych w Polsce, w tym trzykrotnie na dużej scenie Rawa Blues Festival, koncertował też za granicą (Holandia, Belgia, Niemcy, Luksemburg, Chorwacja, Szwecja). Posługuje się biegle techniką overbending (granie w 12 tonacjach na harmonijce diatonicznej). Uczestnik wielu projektów spod znaku bluesa, soulu, jazzu i funky, muzyk sesyjny, nauczyciel gry na harmonijce ustnej na warsztatach w Polsce, Niemczech i Chorwacji.
Marek McCarron Motyka
Pochodzący z Bytomia muzyk z kilkudziesięcioletnim stażem, gitarzysta i pieśniarz bluesowy posługujący się rzadko spotykaną w Polsce techniką fingerpicking. Gitarowe rzemiosło szlifował włócząc się przez trzy i pół roku po Europie, grając na ulicach i w klubach Francji i Włoch. Specjalizuje się w deltowym bluesie, do którego w 2007 roku postanowił śpiewać stare, śląskie pieśni.
Muzyka to dla niego pasja, bez której nie wyobraża sobie życia. Często występuje jako człowiek-orkiestra. Obwieszony perkusjonaliami wyśpiewuje przede wszystkim stare śląskie pieśni w manierze Delty Mississippi. Zagrał w trzech filmach telewizyjnych: ,,Różany Blues” (2007), „Posłuchaj mnie tato” (2008), „Dla taty” (2010). W 2009 roku otrzymał od Prezydenta Miasta Bytomia nagrodę „Muza” 2009 w dziedzinie kultury. Od 2007 roku zagrał łącznie około pół tysiąca koncertów na festiwalach bluesowych, jazzowych i folkowych oraz w klubach. W 2018 roku był jurorem festiwalu Rawa Blues.
Jest jedynym artystą na Śląsku który w tak obszernej formie czerpie z bogatej spuścizny przodków, na koncie ma płyty: ,,Makaron po Śląsku” (2008), ,,Bez owijania w bawełnę” (2010) oraz najnowszą – „Burns”. Płyta powstała jako most pomiędzy kulturą, tradycją i obyczajowością śląską i szkocką, pomiędzy muzyczną tradycją bluesową zza oceanu a tradycją bluesa śląskiego, pomiędzy spuścizną XVIII-wiecznego romantyzmu a dniem dzisiejszym, a także – co najbardziej nieoczywiste – pomiędzy poezją a bluesem. A wszystko zaczęło się od śląskich translacji poezji Roberta Burnsa pióra Mirosława Syniawy. Nagle się okazało, że w XVIII-wiecznych wierszach Marek McCarron Motyka odnalazł siebie, Śląsk i śląskie wartości. Płyta powstała w pokoju o wymiarach ok. 2,5 m na 2,5 m, wokal i gitara Marka zostały nagrane na mikrofony z lat 50., a całość została zrealizowana z jak najmniejszym udziałem współczesnej technologii.