W ramach festiwalu ¿Underground/Independent? 2020, razem z ekipą Pora Zwyrola zapraszamy na
Wieczór Morderczych Zakonnic: Alucarda + Satanico Pandemonium
7 marca 2020, godz. 18:00
Klub FAMA, ul. Legionowa 5
seans double feature: bilet na oba filmy: 15 zł, karnet na filmy + koncert Klipsy Panda: 25 zł – w kasie kina i na bilety.bok.bialystok.pl
UWAGA: Filmy wyłącznie dla widzów dorosłych (wiek: 18+)!
W roli filmowych lektorów duet doskonały: Ojciec i Syn. Wybitny aktor kontra popularny prezenter, czyli Ryszard Doliński i Piotr Doliński!
Prelekcje przed filmami: Jacek Dziduszko
W przeddzień Dnia Kobiet, wspólnie z ekipą Pora Zwyrola obnażymy przed widzami plugawe sekrety klasztornych cel i skrywane pod habitami mroczne żądze mniszek, które je zamieszkują.
Nunsploitation – nurt kina exploitation koncentrujący się wokół tematów opętania, celibatu i opresji religijnej generowanej przez kościelną etykę. Zagadnienia te, w latach 70. XX wieku zainspirowały twórców nurtu do imponującej kreatywności w gromadzeniu na ekranie obrazów perwersji i przemocy.
Dla wszystkich amatorów opowieści o trudach i pokusach zakonnego życia, przygotowaliśmy dwa podręcznikowe filmy nurtu:
“Alucarda” (reż. Juan López Moctezuma, Meksyk 1977) – znana polskim kolekcjonerom VHS-ów jako “Piekło” – to wysmakowana wizualnie, stylowa wariacja na temat “Carmilii” Sheridana Le Fanu, z wyraźnymi nawiązaniami do spuścizny Alejandro Jodorowskiego.
Opowiada historię egzorcyzmów przeprowadzanych na dwóch młodych mniszkach zaprzysiężonych przez cygana szatanowi.
“Satanico Pandemonium” (reż. Gilberto Martínez Solares, Meksyk 1975) to mroczna surrealistyczna baśń osadzona w średniowieczu. Bohaterką filmu jest siostra Maria, której podczas spaceru ukazuje się sam diabeł. Na nic się zdaje smaganie pejczem, gdyż bohaterka miast wyplenić zgubną wizję z umysłu, zaczyna rozbudzać swą uśpioną seksualność.
Tytuł zainspirował Roberta Rodrigueza, który w hołdzie dla filmu nazwał tak bohaterkę graną przez Salmę Hayek w swoim “Od zmierzchu do świtu” (1996).
Kinowy fenomen, double feature, narodził się w okresie Wielkiego Kryzysu w głowach właścicieli kin, którzy – aby przyciągnąć ludzi – za cenę jednego biletu pokazywali dwa filmy. Później zjawisko nasiliło się głównie z powodu monopolowych sztuczek wielkich wytwórni, wciskających kinom double feature w celach wypromowania kiepskich filmów klasy B.
Po pewnym czasie zakazano takich praktyk, jednak zjawisko nie zniknęło… Zmieniła się jedynie jego konotacja – teraz to właściciele kin sięgali po double feature, aby sprzedać dwa tandetne filmy.
