W ramach 33. Dni Sztuki Współczesnej zapraszamy na spektakl
Teatr Porywacze Ciał: Humanicana (90′)
25 maja 2018, godz. 19.30
Białostocki Teatr Lalek, ul. Kalinowskiego 1
bilety: 15 zł (przedsprzedaż) / 25 zł (w dniu wydarzenia) w kasie kina Forum, kasie BOK/CLZ (ul. Warszawska 19), online:
Szanowni Państwo
Z powodów technicznych zmuszeni jesteśmy zmienić godzinę piątkowego spektaklu “Humanicana” Teatru Porywacze Ciał w ramach Dni Sztuki Współczesnej.
Spektakl odbędzie się 25 maja o godz. 19.30 (a nie, jak wcześniej planowaliśmy, o godz. 18.30), w Białostockim Teatrze Lalek, przy ul. K. Kalinowskiego 1.
Za zaistniałą sytuację przepraszamy.
Osoby chcące zwrócić bilet, zapraszamy z zakupionym biletem i paragonem do kasy kina Forum (ul. Legionowa 5).
Osoby, które kupiły bilet online, prosimy o kontakt z kasą kina: tel. 85 746 13 20.
Spektakl dla widzów pełnoletnich
Entuzjastycznie przyjęta przez publiczność „Humanicana”, najnowszy spektakl w reżyserii i wykonaniu Katarzyny Pawłowskiej i Macieja Adamczyka, w skromnej formie opowiada o sprawach najważniejszych.
Brutalność miesza się z delikatnością, a troska o losy świata z marzeniami o ucieczce w miejsca, które trudno znaleźć na mapach. Spektakl stawia też rolę widza w zupełnie nowym, zaskakującym świetle. W jakim? To trzeba sprawdzić samemu.
Nagroda Młodych podczas Festiwalu Zderzenie Teatrów w Kłodzku w 2017 roku!
Teatr Porywacze Ciał to profesjonalny teatr prywatny, tworzony przez Katarzynę Pawłowską i Macieja Adamczyka – zawodowych aktorów, pełniących również funkcję dramaturgów i reżyserów. Swoje spektakle prezentował na wszystkich ważniejszych festiwalach teatralnych w Polsce i Europie. Współpracuje z muzykami, plastykami, filmowcami oraz artystami z innych dziedzin sztuki.
Pawłowska i Adamczyk tworzą spektakle autorskie i różnorodne: salowe, plenerowe, muzyczne, monodramy, akcje jednorazowe, wystąpienia i działania na styku teatru i performance’u. Wszystkie mają wspólną cechę: są wypowiedziami autonomicznymi i totalnymi. W spektaklach twórcy testują różne formy i konwencje, wykorzystują stylistykę wodewilu, kabaretu i happeningu, balansując między bezpośredniością psychodramy a dystansem metafory. Posługują się strategią parodii i pastiszu, używają znaków i symboli kultury współczesnej, zestawiają teksty literackie z wulgaryzmami, arcydzieła z kiczem. Tworząc w swoich przedstawieniach nastrój prowokacji myślowej, językowej i formalnej, tropią „mitologie codzienne”, które wytworzyło i wciąż na nowo tworzy współczesne społeczeństwo. Swoimi działaniami dają wyraz istnienia kultury karnawałowej, którą cechuje pluralizm przekonań, stylów życia, form zachowań i zarazem zachwianie uniwersalnych wartości. Pokazują człowieka współczesnego, którego tworzą zdegradowane mity i popęd, człowieka o zachwianej tożsamości. W swoich spektaklach mierzą się z mitami popkultury, kpią z nich, przedrzeźniają je, a jednocześnie pokazują jak dalece są przez nie ukształtowani. To współcześni manieryści, którym nieobca jest postawa ironistów, prowokatorów i ekscentryków.
Katarzyna Pawłowska i Maciej Adamczyk od niemal ćwierćwiecza uczą nas, na czym polega gra w teatr, uświadamiają nam, co to jest obecność sceniczna – pozbawiona mało już dziś przekonującej konieczności dzielenia teatralnego świata na realność i fikcję. Dają nam do zrozumienia, że teatr można robić z niczego i że teatr to zdarzenie – jednorazowe, wyjątkowe, unikalne spotkanie z nimi, które się już nigdy nie powtórzy, nawet jeśli oparte jest na jakimś scenariuszu. Opowiadają nam przy okazji o sobie, o świecie, o nas samych tkwiących wraz z nimi w tej samej rzeczywistości spektaklu – zdarzenia – spotkania, no i po uszy zanurzonych, podobnie jak oni, w rzeczywistości istniejącej poza teatralnymi murami.
Juliusz Tyszka – teatralny.pl
Cała recenzja TUTAJ
