Białostocki Ośrodek Kultury – DKF „GAG” wraz z Uniwersytetem Trzeciego Wieku w Białymstoku zapraszają na kolejny pokaz w ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego Seniora, podczas którego starsze grono miłośników srebrnego ekranu ogląda film, a potem o nim dyskutuje!
Najgłośniejszy film dokumentalny 2019 roku otrzymał dwie nominacje do Oscara – dla Najlepszego Filmu Międzynarodowego oraz dla Najlepszego Pełnometrażowego Filmu Dokumentalnego! To poruszająca opowieść o życiu w zgodzie z naturą, którą pokocha każde pokolenie.
KRAINA MIODU
12 lutego 2020, godz. 10:00
Kino Forum, ul. Legionowa 5
Bilety: 14 zł / normalny, 12 zł / ulgowy (posiadacze karty seniora), 10 zł / klubowy (posiadacze karty członkowskiej DKF) – do kupienia w kasie kina Forum i na stronie bilety.bok.bialystok.pl
Przed filmem zapraszamy na drobny poczęstunek.
Prelekcję przed i dyskusję po filmie poprowadzi Dominik Sołowiej
Zapisy do DKF-u Seniora – Maria Waśkiewicz (Uniwersytet Trzeciego Wieku w Białymstoku), e-mail: maja67511@wp.pl lub tel: 695 328 613
Kraina miodu / Honeyland
Macedonia Północna 2019, 85 min’
reż. Ljubomir Stefanow i Tamara Kotewska
50-letnia Hatidze mieszka ze schorowaną matką w górskiej wiosce gdzieś w Bałkanach. Nie mają dostępu do prądu ani bieżącej wody. Kobieta utrzymuje się z produkcji miodu, sprzedając niewielkie partie miodu w najbliższym mieście, oddalonym od jej domu o cztery godziny drogi na piechotę. Nie wykorzystuje jednak pszczół, respektując przyrodę i zasadę „połowa dla mnie, połowa dla was”. Jest ostatnią z linii niezależnych macedońskich pszczelarzy.
Pewnego dnia do jej okolicy wprowadza się wielodzietna rodzina. W życie Hatidze wkradają się wrzeszczące dzieci, ryczące krowy i silniki. Mimo to kobieta cieszy się na perspektywę zmian i wita przybyszów z otwartymi ramionami, oferując im swoją przyjaźń, brandy oraz sprawdzone metody hodowli pszczół. Abowiem nowi sąsiedzi także zaczynają hodować pszczoły.
Jednak Husejn – głowa rodziny – szybko odrzuca dobre rady Hatidze i skupia się na pomnażaniu zysków. W domu czeka na niego siedem gęb do wykarmienia, a Husejn nie ma pastwiska do wypasu bydła. Szacunek do pszczół zastępują w jego przypadku twardy biznes i maksymalna eksploatacja. Husejn zakłóca w ten sposób naturalny porządek rzeczy i wchodzi z Hatidze w konflikt, który obnaża odwieczne napięcia między naturą a człowiekiem, ładem a chaosem, wyzyskiem a zrównoważonym rozwojem.