Działający przy Białostockim Ośrodku Kultury Dyskusyjny Klub Filmowy „GAG” zaprasza na pokaz wyważonego emocjonalnie i mocno oddziałującego na zmysły niezależnego filipińskiego dramatu “Dziecko Apokalipsy”, zdobywcy Grand Prix na Festiwalu Filmowym Pięć Smaków!
Dziecko Apokalipsy
18 października 2017, godz. 18.30
kino Forum, ul. Legionowa 5
Bilet: 11 zł
Prelekcja przed filmem Maciej Białous – pracownik Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku, wolontariusz Fundacji UwB. W pracy naukowej zajmuje się między innymi socjologią filmu.
Dziecko Apokalipsy
Filipiny 2015, 95’
reżyseria: Mario Cornejo
Krystaliczne fale, jasne plaże, skóra wystawiona na promienie słońca, senna atmosfera końca sezonu. To Baler, miejsce, w którym trzy dekady temu Francis Ford Coppola spędził kilka miesięcy podczas zdjęć do “Czasu apokalipsy”. Dziś jest oazą surferów. Jednym z nich jest Ford, o imieniu nie bez powodu kojarzącym się z postacią reżysera. Zbliżający się do czterdziestki hipster spędza beztrosko czas ze swoją energiczną, bezpośrednią dziewczyną; odwiedza ich jego dawny przyjaciel, przywożąc ze sobą narzeczoną o urodzie modelki. Wizyta zmusi bohaterów do konfrontacji z przeszłością: dojrzałość okazuje się trudniejsza do osiągnięcia niż opanowanie ślizgającej się na falach deski.
Scenariusz autorstwa producencko-reżyserskiej pary, Mario Cornejo i Monster Jimenez, z lekkością, i subtelnym humorem portretuje grupę czwórki znajomych, stawiając zarazem przed nimi szereg egzystencjalnych pytań. Obezwładniający urok scenerii, bezpretensjonalny erotyzm wspólnych wypadów na plażę, urokliwe wieczory to nie wszystko: aura niekończących się wakacji nie chroni przed koniecznością brania odpowiedzialności za własne życie, a bohaterowie będą musieli skonfrontować się ze swoją przeszłością. Przesycone rozproszonym światłem kadry, niezwykle naturalna, niewymuszona gra aktorów i niespieszny montaż pozwalają jednak uniknąć dosłowności. Melancholijne piękno zdjęć uzupełnia nastrojowa muzyka Armi Millare z indie-rockowej grupy Up Dharma Down. Całość składa się na doskonale wyważone emocjonalnie, dojrzałe dzieło, mocno oddziałujące na zmysły.
Nagrody i festiwale: Toronto Reel Asian IFF 2016 – Best Picture; QCinema 2015 – Best Film, Best Director, Technical Excellence in Editing, Best Supporting Actress; FAP Awards Philippines 2016 – Best Supporting Actress; Gawad Urian Awards 2016 – Best Supporting Actress; Star Awards for Movies 2016 – Indie Movie Cinematographer of the Year
Główna nagroda 10. Festiwalu Filmowego Pięć Smaków – uzasadnienie: Za pełen ciepła portret tożsamości filipińskiej na tle globalnych, lokalnych i jednostkowych historii, za ukazanie z lekkością, humorem i w przepięknej formie wizualnej złożoności kolonialnych problemów w skali mikro, i za uniwersalizm przesłania i estetyki.
Po części zadziorny niezależny dramat, po części skąpana w promieniach słońca zmysłowa przyjemność.
Joe Bendel J.B. Spins
Cudowna historia ukazująca fragment z życia, zawieszony w przestrzeni między prawdą a fantazją. Pełna niuansów i zapadająca w pamięci dzięki postaciom głównych bohaterów.
James Plath, Pop Matters
Jedna z tych rzadkich pereł, w których narracja pełni drugorzędną rolę wobec doskonałej harmonii idealnego pejzażu i świetnego aktorstwa. Urzekające pejzaże Baler, tajemnicze echa przeszłości i emocjonalne objawienia, niesłychanie realistyczne portrety bohaterów.
Andrew Daley, Eastern Kicks
Nie chcę pisać wam, jak dobre są tu dialogi, jak uderzająco piękne są kadry i jak mocno identyfikujemy się z bohaterami. To, z czym zostawił mnie ten film, to pragnienia: pragnienie wycofania się i zagłębienia w nieznanie, pragnienie pogłębienia rozmów z bliskimi mi ludźmi, pragnienie zanurzenia się mocno w historie, które otaczają mnie w codziennym życiu.
Lex Celera, Scout Magazine
(…) przy całej ostrości, wręcz brutalności, i socjologicznym zacięciu, „Dziecko apokalipsy” pozostaje filmem głęboko humanistycznym. Obmywające wybrzeże białe fale ciepłego morza dają nadzieję na zatarcie ran z przeszłości.
Michał Smoleń, respublica.pl
W filmie Cornejo morze staje się swego rodzaju lustrem, zanurzamy się w nie i wynurzamy, od czasu do czasu podskakując na falach, obserwując równocześnie powierzchnię i to, co znajduje się głęboko pod nią.
Noel Vera, Critic After Dark