Judasz z Kariothu

Podlaska Akademia Kultury przy Białostockim Ośrodku Kultury oraz Polski Instytut Sztuki Filmowej

w cyklu
Akademia Podlasian (rodzina Rostworowskich, korzenie rodzinne Stelmachowo i Tykocin)

zapraszają
na spektakl teatru telewizji “Judasz z Kariothu” w reż. Tadeusza Lisa wg. dramatu Karola Huberta Rostworowskiego.

Prelekcję przed spektaklem wygłosi literaturoznawca Waldemar Smaszcz

28 września 2014 r. , godz. 16.00, kino FORUM
bilet: 5 zł

Karol Hubert Rostworowski (1877-1938) – polski dramaturg, poeta. Działacz Ligi Narodowej, Obozu Wielkiej Polski i Stronnictwa Narodowego, a także Związku Zawodowego Literatów Polskich, Związku Inteligencji Polskiej i Towarzystwa Obrony Ziem Wschodnich. W 1933 roku powołany w skład Polskiej Akademii Literatury, wystąpił z niej w 1937 roku na znak solidarności z kardynałem A. Sapiehą, sprzeciwiającym się przeniesieniu zwłok Józefa Piłsudskiego do osobnej krypty na Wawelu.

Opublikował zbiór postromantycznych wierszy “Tandeta” (1901), napisał także pod wpływem J. Kasprowicza 5 poematów hymnicznych (1907-1911). Jako dramaturg zadebiutował sztuką “Pod górę” (wydanie i wystawienie 1910). Wzorując się na A. Strindbergu i H. Ibsenie, napisał dramaty o rozkładzie moralnym rodziny: “Echo” (wystawienie 1911) i “Żeglarze” (Museion 1912).

Rozgłos i uznanie krytyki przyniósł mu “Judasz z Kariothu” (wystawiony i wydany 1913) – dramat psychologiczny, nawiązujący do form misteryjno-moralitetowych. Kolejne znane dzieła Rostworowskiego to sztuki: “Kajus Cezar Kaligula” (1917), misterium “Miłosierdzie” (1920), “Straszne dzieci” (1922), “Zmartwychwstanie” (1923), “Antychryst” (1925), trylogia – “Niespodzianka” (1929), “Przeprowadzka” (wystawiona 1930, wydana 1932), “U mety” (wystawiona i wydana 1932). Jego synem był Marek Rostworowski, historyk sztuki, minister kultury, kustosz Muzeum Czartoryskich w Krakowie, autor wystaw m.in. “Polaków portret własny”; “Żydzi polscy”. Ta ostatnia wystawa przyczyniła się do zainicjowania pogłębionej refleksji nad stosunkami polsko-żydowskimi.;

Rodzina Rostworowskich wpisuje się również w historię Tykocina i okolic. Rostworowscy w powiecie tykocińskim osiedlili się na początku XIX w. Stefan Rostworowski, major wojsk napoleońskich, nabył majątek Kurowo nad Narwią. W 1854 roku jego młodszy syn Roman (1826-1906) poślubił Marię Gloger, stryjeczną siostrę Zygmunta Glogera. Ze związku tego urodziło się ośmioro dzieci. Czterech synów na trwałe znalazło miejsce na kartach polskich encyklopedii. Stanisław (1858 -1888) malarz, Tadeusz (1860-1928) architekt, Michał Rostworowski (1864-1940) prawnik i Karol (1874-1927) muzyk. Starszy syn Stefana, Adam (1824- 1870) w 1855 roku w farze tykocińskiej zawarł związek małżeński z Leonią Potocką, córką Jana Alojzego i Antoniny Coux-Cercey de Lusignan, właścicielką Tykocina i Stelmachowa. Młoda para zamieszkała w Stelmachowie. I tam też przyszło na świat dwoje ich dzieci: Aniela i Aleksander Kalikst (1858-1929), ostatni właściciel majątku Stelmachowo i kolator kościoła parafialnego w Tykocinie.

Źródło fotografii: Instytut Teatralny, e-teatr.pl