W ramach 31. Dni Sztuki Współczesnej zapraszamy do udziału w akcji artystycznej „Pobyt tolerowany” łódzkiego Teatru Szwalnia i Ośrodka Teatralnego Kana ze Szczecina
14.05, godz. 17:00 i 20:00
15.05, godz. 17:00 i 20:00
miejsce: prywatne mieszkanie w Białymstoku (ul. Lipowa 43, za dawną Księgarnią Techniczną, dziś BookBook – zbiórka przy klatce z żaglem DSW)
bilety: 15 zł (przedsprzedaż), 20 zł (w dniu akcji) – do kupienia w kasie kina Forum i na stronie: http://www.bilety.bok.bialystok.pl/rezerwacja/termin.html?id=1114
koncepcja i realizacja, scenariusz, prowadzenie wywiadów z cudzoziemcami: Weronika Fibich
narrator akcji, scenariusz: Ewa Łukasiewicz
instalacje: Justyna Rochala
materiał video: Grzegorz Habryn (PSM)
zdjęcia i materiał video z udziałem rodziny cudzoziemców: Ewa Ciechanowska
muzyka: Tomasz Krzyżanowski
montaż audycji radiowej, gromadzenie materiałów, organizacja i promocja projektu: Patrycja Terciak
gromadzenie materiałów, organizacja i promocja projektu: Elżbieta Mentel, Katarzyna Skręt
konsultacje merytoryczne, tłumaczenia: Joanna Paliwoda-Szubańska
„Pobyt tolerowany” (termin prawny) – forma ochrony, dzięki której cudzoziemiec, któremu odmówiono statusu uchodźcy, może legalnie przebywać na terytorium obcego państwa.
„[…] często obcy jest tym, który kwestionuje” – tak jakby samo jego zjawienie się naruszało spokój panowania tego, co swoje, zakłócało porządek zadomowienia, rzucało wyzwanie błogiemu stanowi, w którym wszyscy mogą czuć się u siebie, a wszystkie rzeczy zdają się spoczywać na swoim miejscu. Jako nieswój, Obcy – według częstego rozpoznania – jawi się jako problem”. Działania wpisane w projekt „Pobytu tolerowanego” wychodzą od nakreślonej powyżej kategorii gośćInności według Jacquesa Derridy. Tak rozumiane pojęcie gościnności zakłada „dekonstrukcję poczucia bycia u siebie w domu”, swoiste wydomowienie.
Projekt „Pobyt tolerowany” to efekt badań nad sytuacją uchodźców w Polsce; spotkań, zajęć i warsztatów dla dzieci z Ośrodka dla Cudzoziemców w Grotnikach k/Łodzi oraz spotkań z rodziną czeczeńskich uchodźców, przebywającą w Polsce na mocy pobytu tolerowanego.
Opowieść akcentuje kwestie najistotniejsze dla „uchodźczego bytu” – absurd i obłudę systemu, zależności polityczne, ograniczenia prawne, wspomnienia i tęsknotę za rodziną, krajem, normalnością, pełnym człowieczeństwem. Obnaża stan, w którym osobiste doświadczenia wojny korespondują z niepewną przyszłością, pozornym bezpieczeństwem i druzgocącą stagnacją, jaką uciekinierzy z krajów ogarniętych konfliktami zastali w Polsce.
Miejsce gry – prywatne mieszkanie staje się przestrzenią deziluzji i spotkania, nie tylko z prawdą swoistych świadectw, ale także ze współuczestnikami akcji i samym sobą. W tej wspólnocie rodzą się pytania. Nie na wszystkie znajdują się odpowiedzi. I nie na wszystkie odpowiada się bezrefleksyjnie.
Pobyt tolerowany uczy, że obcość wymaga intymności, bo tylko wówczas zbliżamy się do innego człowieka w sensie egzystencjalnym. Spróbujmy sobie wyobrazić taką intymność w odniesieniu do owego ludzkiego morza, w których przecież każdy człowiek to kropla, w której widać cały ocean…
Wojciech Józef Burszta “Ludzkie morze”
